Mana Atlası

Uyuşturucu Bataklığından Nur Yolculuğuna: Yalçın Abi

Akşamdan haberleştiler vakıf Menderes abi ve Muharrem kardeşle sabah kahvaltısı için. Sabah namazını kıldık, tesbihat, okuma ve kahvaltı hazırlandı derken kapı çaldı. Akşam haber eden misafirler geldi, Sultanbeyli’den.

İçlerinde Ali kardeş en canlı olanıydı. Konuşurken onu dinlememeniz elde değil, mimikleriyle, kendine özgü konuşma üslubuyla sizi kendine çekiyor, fıtri bir kabiliyet. Ali kardeş, beni Taliban cihatçılarına benzetiyor ve tebessüm ediyor, bende tebessüm ediyorum, hoşuma gitti Ali’nin samimiyeti. Mutfakta Menderes abiye mescitte oturanlardan Yalçın abiyi anlatıyor: Yalçın abi, bilfiil 15 yıl uyuşturucu kullanmış ancak fıtratı temiz ve samimi bir insan.

Kahvaltıya oturduk, kardeşler birbirlerine şakalar yapıyor, kimse kimseye açıklama yapma ihtiyacı hissetmiyor. Çünkü fıtri davranışların hikmeti biliniyor. Ortam, samimi ve sıcak. Tanışıyoruz.. sonra Yalçın abi anlatıyor hayat hikayesinden birkaç damla.. Sultanbeyli’de ki arkadaşlarının çoğu uyuşturucudan ölmüş, cezaevine girenler var, aklını sıyıranlar var ve daha nice ibretlik olay.. Yalçın abi, Marmara Üniversitesi hastane bölümünde, 300’ü aşkın uzman doktorla muhatap olabilecek bir pozisyonda çalışıyor. Yıllarca ayran içinde uyuşturucu kullanarak çalışmış. Dışarıda içmediği uyuşturucu türü kalmamış. Aradığı şey; huzur.. ruh dünyasının ebed nidalarına uyuşturucuda deva aramış yıllarca, beyhude bir çaba, bulamamış.

Yalçın abi, 15 Temmuz’a kadar kendini (uyuşturucuyla olan halini) ailesinden gizlemiş, 15 Temmuz’dan sonra artık dayanamamış ve söylemiş. Uyuşturucuyu bırakmak için, içten niyet etmiş. Ve bundan dolayı aynaya bakıyor ağlıyor saatlerce.. Ondan, Yüce Allah’tan hidayet istiyor. Yalçın abi istedikçe; ağlayarak Allah’ına yalvardıkça arınıyor, hidayet güneşine yaklaşıyor. Oturduğu mahalle ortamı kötü olmasına rağmen,  o uzun karanlık geçmişine rağmen halisane duaları kabul oluyor ve sonsuz hakikat yollarından Nur’lar ona vesile oluyor.

Yalçın abi, 4 yıldır uyuşturucu kullanmıyor. Başladığı Nur sohbetlerini arttırmış, her gün sohbete gidiyor; ihtiyaç şedit.. onca yıllık kiri pası temizlemek istiyor. Yalçın abi,  Allah’a şükürler olsun ki bana hidayet nasip etti diyor. İnşallah kurtuldum, insan içten isterse ve yönelirse Allah Teâlâ ona yardım eder, bana etti diyor.

Yalçın abi gibi niceleri var.. bazıları kendini gizlemiyor bazıları da kendilerini gizlemeyi başarıyor Yalçın abi gibi. Onları şeytanlaştırmadan elimizden geldiği kadar yardım etmeliyiz. Şunu da duydum kahvaltı sofrasında: Sultanbeyli’de o kadar içenle karşılaştıklarını ancak kimsenin “kafası güzel” olanların dahi Allah’a ve dine küfretmediklerini söylüyorlar! Bu kardeşler, abiler heryerde var, onlara karşı duyarlı olmalıyız, onlara yardım etmeliyiz. Bunların dışında kardeşlerimiz, arkadaşlarımız, akrabalarımızdan kullananlar olabilir, onlara da rehberlik yapmalıyız. Alkolle, esrarla başlanır, Allah muhafaza bonzaiye kadar gider bu süreçler.

Yalçın abi sigara içmek için balkon sordu, onu bahçeye gönderdim. Sigarasını içip geldi. Sigaraya karşıyım, tiksiniyorum ama sigaranın varlığının Yalçın abiler için iyi olduğunu düşünüyorum. Uyuşturudansa sigara iyi. Kim Yalçın abiye sigarayı bırak diyebilir ki? Yalçın abi sigara içsin.. hem de paket paket.. ona helal hoş olsun. Ali’nin deyimiyle Yalçın baba, o baba ki sağlam bir irade ortaya koyup uyuşturucuyu terk etmiş. Sen sigara iç Yalçın baba.. sen iç,  inanıyorum mürşidin Nur’lara bağlılığın gün gelir sigarayı da sana bıraktırır inşallah.

Not: (2018’de İstanbul’da ‘doktora programı’ vesilesiyle kaldığım Nur medresesinde yazdığım bir yazı..)