Kitabımı kapattım. Pencereden dışarı baktım. Yoğun bir rahmet yağdırılıyordu. İçimde büyük bir yürüyüş isteği öte yandan da bir uyuşukluk.. derken hazırlanıp dışarı çıktım. Bina çıkışındaki ilk ayak izlerime dönüp bir baktım.. kar yağışı devam ederse bu ayak izleri kaybolacaktı.. bütün her şeyi karla örten Mutlak Varlık, insanın da günahlarını böyle örttüğünü düşündüm; insanın işlediği günah ne olursa olsun samimi tövbe ve bunun üzerine sebat olunca Sonsuz Kudret sahibi, karla yeryüzünü örttüğü gibi insanın da günahlarını örtüp bembeyaz bir sayfa açabilirdi..
Ağır ağır yürüyorum.. ara ara da başımı kaldırıp kar tanelerini temaşa ediyorum.. ne kadar intizamlı bir şekilde yere düşüyorlar.. vazifelerine ne kadar da ihtimam gösteriyorlar. İşte beşer için olağanüstü bir ‘taallümle tekemmül’ fırsatı. Nasıl bir sanatkardır bu böyle..; her bir kar tanesini olağanüstü bir güzellikte ve ince hesaplarla birbirine değdirmeden vazifeli memurlarıyla bizlere ihsan ediyor. İlim, irade, kudret ve daha bir çok şey tek bir elden çıkıyor.. muhteşem..
Dağ, taş, nehir, deniz, ağaç ve her şey.. ne kadarda memnunlar kendilerine verilen beyaz örtüden. Hiç itirazları yok. Yazın renk cümbüşünden hiçbir eser yok. Her taraf beyaz örtü.. ancak onlar tam bir teslimiyetle kendilerine verilen örtüden memnunlar. Vazifedar karla tam bir ünsiyet içindeler. Çünkü hepsi aynı yerden emir alıyorlar. Ağaç yeşil yapraklarıyla da, yaprak dökmüş haliyle de ve beyaz örtülere bürünmüş haliyle de güzel.. çünkü her bir hali ayrı bir hikmetin neticesi. Doğum-gençlik-yaşlılık ve ölüm.. hepsi hayatın HAYAT olabilmesi için elzem şeyler.. biri olmadan diğeri olamayacak şeyler.. hepsi lazım ve hepsini anlamlandıracak olan şey hepsinden daha da lazım; iman ve dua..!
İnsanın hayatı, esma-i ilahiyenin tezahür yeri.. acz kokan beşer, bu şuurla hayatını marifetullaha musahhar edebilirse her şey onu ONA yaklaştırır.. harika bir şey bu. Yağmur.. kar.. her şey.. ama her şey insanı, her şeyin sultanına yaklaştırır ve aynı zamanda insana; imanla her şeyin sultanı olma yolunu açar..
Kar yağdırılıyordu.. dışarda köpek sesleri.. yanımdan geçen iki üç araba.. üzerimi kaplayan rahmet.. içimde külli bir dua: Ya Rabbi! Yağdırılan her bir kar tanesinin seni tesbihlerinin sonsuz çarpımları adedince sana hamd olsun, Efendimiz, biricik kulun ve habibin aleyhissalâtü vesselâma salat ve selam olsun. Eve döndüğümde, ilk açtığım ayak izlerim kaybolmaya başlamıştı bile…
(24 Ocak Pazartesi 2022, Bingöl)
